Disclaimer: ik heb lang gestudeerd. Dit betekent dus ook dat ik eind 20 was toen ik mocht beslissen over mijn carrière na het afstuderen.

Ik geloof dat dit ook invloed heeft gehad op waar ik naar op zoek was.

Dit is natuurlijk helemaal anders dan toen ik begin 20 was. Nu wilde ik een baan die iets betekende voor de maatschappij, met techniek, zo klein mogelijke reisafstand. Eigenlijk was ik ook specifiek naar iets op zoek in de medische wereld, maar kwam al snel erachter dat dat het niet ging worden. Techniek in de medische wereld zit niet in de buurt van waar ik woon, is al snel IT gerelateerd, of is bij een startup. Past op dit moment niet zo goed bij mij.

Eerlijk, het zoekproces was slopend. Al heel snel had ik het gevoel dat ik 8 uur per dag brieven moest uitsturen en ik zag door de bomen het vacature-bos niet meer. Het heeft mij erg geholpen om met vrienden te praten over hoe zij hun carrière zijn gestart. En dan bedoel ik niet alleen mijn Surinaamse vrienden, maar ook de Nederlandse en andere nationaliteiten die ervoor hebben gekozen zich te vestigen in Nederland. De mensen die al 5 jaar werken of pas 1 jaar. Vooral open staan om gesprekken aan te gaan met mensen uit de verste hoeken. Zodra iemand hoort dat je bijna afstudeert en je op zoek bent naar een baan, willen ze je heel graag helpen.

En dan over hoe mijn leven er nu uit ziet? Stabiel. Dit is de rust die ik zocht. Ik werk fulltime, maar na werktijd is mijn tijd weer van mij. Heel fijn om na werktijd met vrienden af te spreken zonder dat kleine stemmetje in mijn achterhoofd “maar je opdracht is nog niet af… moest je niet nog dat ene artikel voorbereiden…straks zijn er weer tentamens”. Ik heb geen spijt dat ik ervoor gekozen heb om in Nederland te komen studeren; het heeft me voorbereid op hoe de maatschappij hier in elkaar zit.

Tot zo ver deze blogpost hoor mensen, voor vragen moet je bij Fariel zijn! 😀

Lobi